Moeder worden is niet vanzelfsprekend, moeder zijn is een cadeautje
Als klein meisje droomde ik er al van om moeder te worden. Toen een vriendin zwanger werd, begon het bij mij ook te kriebelen. Ik had een vaste baan, we hadden een huis gekocht, dus de basis was perfect. Ons geluk kon niet op toen ik na een paar maanden zwanger bleek te zijn. De test deden we op de eerste avond dat we in ons nieuwe huis woonden. Een heel bijzonder moment, zo’n test met twee streepjes.
Yes, zwanger!
Er ging van alles door me heen en we begonnen plannen te maken. Wat de logeerkamer zou worden, werd toch een babykamer. Samen richtten we de babykamer in, kochten we meubeltjes en kleertjes. Ik zat echt op een roze wolk. We zagen al helemaal voor ons hoe het zou zijn met z’n drietjes.
De zwangerschap vorderde en ik kwam voor een routinecontrole bij de verloskundige toen ik 37 weken zwanger was. Het leek allemaal koek en ei, totdat we naar het hartje gingen luisteren. De verloskundige kon geen kloppend hartje vinden, het leek een eeuwigheid te duren, maar we hoorden niets. In het ziekenhuis werd onze angst bevestigd, ons kindje was overleden.
Het liep anders
Ineens stond onze wereld op de kop. Waar we zo naar uitgekeken hadden was in één klap weg. Ik moest op de reguliere manier bevallen en we waren ineens bezig met het regelen van een begrafenis, in plaats van met kraambezoek.
En toch zien we het als een mooie tijd, onze eerste zoon Damiën heeft ons namelijk ouders gemaakt. Nadat hij geboren was voelde ik me echt moeder, ik had alleen geen kindje waar ik voor kon zorgen. Dat voelde leeg. Damiën had een chromosoomafwijking (Trisomie 13) die niet met het leven verenigbaar is. Dat maakte het voor ons wel makkelijker te accepteren, er was echt iets niet goed met ons kindje. Om het allemaal een plekje te geven heb ik heel veel geschreven en gepraat met mensen die belangrijk voor ons zijn.
Een kindje om voor te zorgen
Gelukkig kregen we snel groen licht en was ik na een paar maanden weer zwanger. Voor veel mensen om mij heen was deze tweede zwangerschap ontzettend spannend, wat heel logisch was. Maar voor mij voelde het goed.
Er was nog wel eens een strijd tussen mijn hoofd en hart. Ik voelde dat het nu goed zat, maar mijn hoofd zei: eerst zien dan geloven. Ruim een jaar later werden wij de trotse ouders van een kerngezonde zoon Daan. Ik ben nog nooit zo blij geweest met het gekrijs toen hij ter wereld kwam. Intens gelukkig en met alles erop en eraan.
De beginperiode was soms een emotionele rollercoaster. Ik zat natuurlijk vol hormonen en had weinig slaap. Gelukkig deed Daan het gelijk heel goed en ik was zo blij dat ik nu eindelijk een kindje had om voor te zorgen.
Nog een kindje?
Na een paar jaar besloten we om voor nog een kindje te gaan. Het verliep nu niet zo vlekkeloos en ik kreeg een paar miskramen. Op het moment dat je die twee streepjes ziet, voel je je zwanger en ga je plannen maken. Als het daarna misgaat is dat heel verdrietig. Toch wist ik dat het beter was zo, dit vruchtje was niet goed genoeg om uit te groeien tot een kindje. Mijn lichaam had al bewezen dat het niet zomaar iets afstoot, Damiën was tenslotte uitgegroeid tot een compleet kindje. Ondanks het verdriet wist ik dat het goed was zo.
Toen ik uiteindelijk zwanger bleef kon ons geluk niet op. We mochten nog een kindje krijgen. Xem werd na een zwangerschap van 41 weken geboren. Weer een hele makkelijke baby.
We hadden altijd gedacht dat nu ons gezin compleet zou zijn, maar toch voelde het niet zo. Na een miskraam, mochten wij een vierde zoon verwelkomen: Mees. Ook al zo’n een fantastisch mannetje.
Moederschap is bewust genieten
Inmiddels zijn de jongens 14, 11 en 8 jaar. Nog iedere dag genieten we van onze kerels. Ik zeg altijd: wij genieten niet meer, maar wel bewuster van onze kinderen. We weten tenslotte hoe het is om met lege handen te staan.
Er zijn ook genoeg momenten dat ik ze achter het behang wil plakken, maar als ze je dan weer een dikke knuffel geven of bij je op schoot kruipen (oke, alleen de jongste kan dit nog), prijs ik mij de gelukkigste vrouw op aarde. Ik zou het niet anders willen. Mijn leven is compleet en precies zoals ik zou willen. Ook al had ik het mezelf eerst ander voorgesteld. Maar doordat we Damiën verloren, kunnen we nu echt genieten van onze kinderen. Dat is voor mij GOUD waard.
Lieve groet,
Margreet
Over mij:
Ik ben Margreet, levensgenieter, theeleut, echte jongensmoeder en ondernemer. Dol op wandelen, schrijven en persoonlijke ontwikkeling. Meer lezen over mij en de keuzes die ik voor mezelf maak? Dat kan op www.margreetstegeman.nl
Of volg me op social media:
Gastblog – geschreven door Margreet Stegeman.